-
Ήρθα στον κόσμο
Τρίτη μεσημέρι
3ο παιδί στον κόσμο αυτό
η μάνα μου έμελλε να φέρει. -
Αλλαγή περιβάλλοντος
Από Καστοριά, Θεσσαλονίκη, σ' άλλα πλάτη, σ' άλλα μήκη. Καθοριστική αλλαγή. Για μια ζωή. -
Επιτέλους φοιτήτρια!
Από καιρό, να 'ρθει αυτή η ώρα, ήθελα και περίμενα και να 'μαι τώρα, ελεύθερη κάθε πρωί χωρίς σχολείο, στη στάση περιμένοντας το λεωφορείο, που στη σχολή την πολυπόθητη με μεταφέρει, oh, yes, του παιδαγωγικού η αίθουσα με περιμένει! -
Πήρα το πτυχίο!
Ναι. Έφτασε η ώρα. Τόση μανούρα για ένα χαρτί; Αγωνίες, διαβάσματα, τρέξιμο πολύ; Όχι. Δεν είναι ένα χαρτί. Είναι μια πολυπόθητη δουλειά, μία ζωή. Δοξάζω τον Θεό για κείνη τη στιγμή. -
1η χρονιά δασκάλα
Έπρεπε να νιώσω πως πάτο πιάνω, πως για τη δουλειά αυτή εγώ δεν κάνω, πως δε μου αρέσει να με λεν 17άρα, παιδί ακόμα κι όχι ώριμη δασκάλα, έπρεπε να νιώσω πως πιάνω πάτο... Τότε, στην αρχή. Για ν΄αρχίσω ν' ανεβαίνω κάθε χρόνο από τότε, σκαλί-σκαλί... -
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!!!!
Ό,τι κι αν πω γι' αυτή τη σχολή
λίγο θα' ναι.
Όχι γιατί είναι ανυπολόγιστα ικανοποιητική,
μα επειδή την πόθησα πολύ.
Τα όνειρα όταν βιώνονται,
κρασί κερνάνε.
Άσχετα με το ότι ακόμα δεν αποφοίτησα,
νιώθω περήφανη που είμαι ΛΠΜίτισσα! -
8η χρονιά δασκάλα
Θε μου σ' ευχαριστώ, για τα οχτώ τα χρόνια. Τόποι, ανθρώποι, εικόνες, αγώνες, φατσούλες, ψυχούλες, φιλίες, αγωνίες, χαρές, καρδιοχτύπια, στην τάξη τερτύπια, ζωή με αξία! Κι εδώ κάπου αφήνω την ομοιοκαταληξία. Το έργο συνεχίζεται. Κι εδώ που τα λέμε, κύριοι υπουργοί παιδείας, κυβέρνηση αγαπητή κι εταίροι λοιποί, έτσι πως τα σκαρώσατε, στους δασκάλους του '09 και μετά, συνήθισα τόσο πολύ τη ζωή του νομά... που δεν ξέρω αν θα με χωρούσε ποτέ μόνο ένας τόπος!
